Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Ρεμπέτικη ιστορία-Βαγγέλης Ισιδώρου-το αηδόνι της Σμύρνης.

    Φίλες και φίλοι γεια σας και καλό μήνα!  Σας ευχαριστώ για την συμμετοχή σας στην ψηφοφορία για το «τι θα θέλατε να βλέπατε πιο συχνά στο ιστολόγιο» και να είστε σίγουροι, πως τα αποτελέσματα, θα ληφθούν σοβαρά υπ όψιν ,για την συνεχή βελτίωση της θεματολογίας του Luthier School.
    Η σημερινή μας ανάρτηση αφορά την συνέντευξη που έδωσε ο Θεόδωρος Ισιδώρου, εγγονός του ρεμπέτη της Σμύρνης Ευάγγελου Ισιδώρου με το παρατσούκλι «ψεύτης». Αξίζει τον κόπο να δείξετε την προσοχή σας σε αυτήν την συνέντευξη ,όχι μόνο γιατί για πρώτη φορά δημοσιεύονται στοιχεία για τον συγκεκριμένο τραγουδιστή της Σμύρνης, αλλά και για έναν άλλο λόγο εξίσου σημαντικό, να θυμόμαστε όλοι μας τι έχουμε περάσει σαν λαός, για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με πείσμα και δύναμη την κάθε δυσκολία που προκύπτει στην καθημερινότητα μας! Να είστε όλες και όλοι καλά.


Άγνωστη μέχρι στιγμής Σμυρναίικη εστουδιαντίνα.

Από  το περιοδικό  Μηνιαίος Εικονογραφημένος
Εθνικός Κήρυξ της Αμερικής, τεύχος Μαρτίου 1919.



Βαγγέλης Ισιδώρου ο «ψεύτης».

    Luthier School:  Στο βιβλίο Μύθος Ρεμπέτικος υπάρχει μια λίστα με τίτλο « οι ρεμπέτες και τα παρατσούκλια τους» του Κώστα Χατζηδουλή, εκεί διαβάζω το όνομα Βαγγέλης Ισιδώρου ο «ψεύτης», πόθεν προέκυψε αυτό;    

      Θ.Ι: Εκείνη την εποχή ήτανε κανείς περισσότερο γνωστός με το παρατσούκλι του παρά με το όνομά του. Πίσω από κάθε παρατσούκλι υπήρχε πάντα κάποιος λόγος. Έτσι και με τον παππού τον Βαγγέλη.
   
    Θυμάμαι, επειδή καταλαβαίναμε ότι ο «τίτλος» αυτός του παππού, δεν άρεσε στον πατέρα μου, για να τον πειράξουμε του λέγαμε: μα καλά όλη η Σμύρνη τον πατέρα σου τον φώναζε ψεύτη;  Οπότε εκείνος πάντα, προσπαθώντας να μη φαίνεται η ενόχλησή του, σαν να μη μας το είχε ξαναπεί, μας εξηγούσε από πού είχε προκύψει το  παρατσούκλι «ψεύτης». 
   
    «Ο παππούς σας βρε, ήτανε ο μεγάλος τραγουδιστής της Σμύρνης. Και γιαυτό το λόγο ήτανε περιζήτητος. Τι ήθελες. Γάμος γινότανε, αρραβώνας γινότανε, βάφτιση γινότανε, την ονομαστική του εορτή είχε κάποιος, ότι χαρά, ότι γλέντι γινότανε σε κάποιο σπίτι, θα καλούσανε τον παππού σας να τραγουδήσει. Πήγαινε ένας και τούλεγε, «Βαγγελάκη, θέλω να τραγουδήσεις στo γάμο της κόρης μου». ‘‘Μετά χαράς’’, του έλεγε ο παππούς. Αυτή ήτανε η δουλειά του.
  
    Μετά πήγαινε άλλος, μετά άλλος κ.ο.κ. Ο παππούς σας ήτανε άνθρωπος ήπιος, βολικός, δεν μπορούσε να αρνηθεί σε κανένα. Σκεφτότανε ότι θα μείνει κάποια ώρα στον πρώτο, μετά θα πάει στον δεύτερο, μετά στον τρίτο… Έλα όμως που μετά ο πρώτος δεν τον άφηνε να φύγει. Οι καλεσμένοι λοιπόν του δεύτερου, του τρίτου κλπ., βλέποντας να μη ξεκινάει το γλέντι, έλεγαν στον εορταζόμενο να μη περιμένει τον Βαγγέλη, γιατί αυτός είναι ψεύτης. « Έτσι έκανε και στον τάδε και στον δείνα». Έλεγαν.  Ε μια, δυο, πέντε, δέκα, πολύ θέλει. Του έμεινε το παρατσούκλι.
   
    Κανείς όμως δεν του κράταγε θυμό, καταλάβαιναν στο τέλος την αδυναμία του. Τον αγαπούσανε βρε. Στο τέλος το «ψεύτης», δεν είχε σημασία άλλη απ΄αυτή που έχει ένα όνομα. Τον παππού σας, τον αγαπούσε όλη η Σμύρνη γιατί ήτανε σπουδαίος  τραγουδιστής  και πολύ καλός άνθρωπος».   

   Luthier School:    Σε ένα άλλο βιβλίο που αγόρασα πρόσφατα ο Βαγγέλης   Ισιδώρου εμφανίζεται ως τραγουδιστής και σαντουριέρης από την Σμύρνη. Έχουν διασωθεί στοιχεία για την ζωή του; Γνωρίζεις αν υπάρχουν σήμερα κάποια ηχητικά δείγματα με την φωνή του Βαγγέλη του Ισιδώρου σε Σμυρναίικα τραγούδια όπως άλλων Σμυρνιών τραγουδιστών και συνθετών; (Βαγγέλης Παπάζογλου, Κώστας Καπλάνης, Κώστας Μαρσέλος-Νούρος, Παναγιώτης Τούντας, Ρίτα Αμπατζή) ή τελικά δεν διεσώθη τίποτα; 

     Θ.Ι: Δυστυχώς εκτός από τις λίγες και αποσπασματικές αφηγήσεις του πατέρα μου, δεν διασώθηκε από τον παππού,  ούτε μία φωτογραφία του. Δεν γνωρίσαμε την εικόνα του. Τότε θυμάμαι, μου έλεγε ο πατέρας μου, για να ηχογραφηθεί ένα τραγούδι, για να γίνει ένας δίσκος, έπρεπε να πάει ο τραγουδιστής στην Αμερική. 
   
    Στον παππού  τον Βαγγέλη, γίνονταν  συνεχώς προτάσεις για να ηχογραφήσει τραγούδια στην Αμερική. Εκείνος όμως, για τίποτα δεν θα άφηνε την πολυμελή οικογένειά του - επτά μικρά παιδιά και τη γυναίκα του - για ένα τόσο  μακροχρόνιο ταξίδι. Για το λόγο αυτό εύρισκε διάφορες δικαιολογίες. Έλεγε π.χ. ότι δήθεν τα μηχανήματα μπορεί να του κρατήσουν τη φωνή ή ότι δεν μπορούσε να δεχτεί να τον ακούει κάποιος ότι ώρα ήθελε. Κι έτσι πώς να διασωθούν ηχητικές μαρτυρίες της τέχνης του, αφού δεν καταγράφηκαν.
   
    Όμως υπήρξαν ζωντανές μαρτυρίες, προφορικές και γραπτές, όπως ξέρεις, που βεβαιώνουν, που τον τοποθετούν στο Πάνθεον των σημαντικών καλλιτεχνών της Σμύρνης.      Δεν είχα ακούσει ποτέ τον πατέρα μου, ή τους θείους μου να αναφέρουν ότι ο παππούς ο Βαγγέλης έπαιζε σαντούρι. Βέβαια δεν το αποκλείω. Σαντούρι έπαιζε ο πατέρας μου.

   Χαρακτηριστικά μας έλεγε ότι για να μάθει σαντούρι ξόδεψε τόσα χρήματα όσα για να κτίσει κανείς ένα σπίτι εκείνη την εποχή. Η αγάπη του πατέρα μου για αυτό το μουσικό όργανο, ίσως να είχε δημιουργηθεί, όπως συμβαίνει συνήθως στα παιδιά,  βλέποντας τον πατέρα του  να παίζει το  σαντούρι. Μπορεί να ήταν και σαντουριέρης. Για να το γράφουν κάτι θα ξέρουν.  

   Luthier School:   Τελικά ο τραγουδιστής της Σμύρνης, ο Βαγγέλης ο «ψεύτης», δεν ήρθε στην Ελλάδα. Χάθηκε στην καταστροφή της Σμύρνης.  Γνωρίζεις κάτι σχετικό με τον χαμό του; 

   Θ.Ι: Ο παππούς ο Βαγγέλης είχε συγκεντρώσει την οικογένειά του και μαζί με τους άλλους  Έλληνες  που «συνωστίζονταν στο λιμάνι της Σμύρνης»  περίμενε να έρθει η σειρά του ώστε μαζί με την οικογένειά του,  να μπει στη βάρκα, που θα τους πήγαινε στα καράβια που περίμεναν στ’ ανοιχτά του λιμανιού, για να τους μεταφέρουν στην Ελλάδα.

    Ο παππούς ο Βαγγέλης είχε εφτά παιδιά. Τέσσερα αγόρια και τρία κορίτσια. Το πιο μικρό, η θεία Βαγγελιώ,  μωρό ακόμα το είχε στην αγκαλιά της η γιαγιά η Στέλλα. Αυτό κάποια στιγμή άρχισε να κλαίει και να ζητάει επίμονα νερό. Ο παππούς έκαμε να πάει να φέρει νερό. Η γιαγιά του ζήτησε να μείνει κοντά τους . Το μωρό συνέχιζε να κλαίει όλο πιο επίμονα και παρακλητικά να ζητάει νερό . Ο παππούς  υποχωρώντας στα παρακάλια του μωρού έφυγε από κοντά τους για να πάει να του φέρει νερό. Αυτό ήτανε. Από κει και πέρα δεν τον ξαναείδανε.

    Το τι είχε συμβεί το διηγήθηκαν αργότερα στον πατέρα μου και στους θείους μου,  γνωστοί του παππού που ήταν μάρτυρες του χαμού του. Ο παππούς ο Βαγγέλης έφυγε για να φέρει νερό. Μέσα σε κείνη την κοσμοχαλασιά λογικό ήταν να αργήσει να γυρίσει. Ήρθε η σειρά της γιαγιάς να μπει στη βάρκα. Τι να έκανε;  Mέσα σε κείνη τη συμφορά που τους είχε βρει, έπρεπε να σώσει τα παιδιά της. Μπήκε στη βάρκα με τα παιδιά για τα καράβια. Προφανώς ο παππούς όταν γύρισε, οι γνωστοί, να του  είπανε ότι η γυναίκα του και τα παιδιά του, είχαν πλέον επιβιβαστεί  σε κάποιο από τα πλοία.

   Μπήκε κι αυτός με τη σειρά του σε μια βάρκα η οποία είχε σχεδόν γεμίσει. Ο παππούς προκειμένου να εξυπηρετηθούν κι άλλοι προς φυγή άνθρωποι, προσπάθησε να περάσει σε μια άλλη βάρκα που είχε πλευρίσει αυτή στην οποία βρισκότανε. Με λίγα λόγια βρέθηκε να πατάει σε δυο βάρκες. Οι βάρκες  άνοιξαν και ο παππούς βρέθηκε στη θάλασσα. Κι έτσι  εκεί στο λιμάνι της Σμύρνης, στο τέλος του θέρους του 1922,  χάθηκε ο Βαγγέλης ο «ψεύτης».            




   Luthier School:   Σαν εγγονός του Βαγγέλη του Ισιδώρου ποια είναι η άποψη σου για το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι; Πιστεύεις πως τα αριστουργήματα του παρελθόντος « η αχάριστη» του Βασίλη Τσιτσάνη ή « η Φραγκοσυριανή» του Μάρκου Βαμβακάρη μπορούν να γραφτούν στις μέρες μας; 

   Θ.Ι:  Το ρεμπέτικο, το λαϊκό τραγούδι  εξέφρασε τους αγώνες του λαού μας για την απελευθέρωση του από τον κατακτητή, τους αγώνες του ενάντια στην εκμετάλλευση. Τραγούδησε τον καημό της ξενιτιάς, την λεβεντογένα φτωχολογιά,  ύμνησε τον έρωτα, αφηγήθηκε με το τραγούδι τα βάσανα, τις  χαρές  και τις ελπίδες  των ανθρώπων του μόχθου, την  περιθωριοποίηση. Σαν μια πηγή  όπου ξαποσταίνουν οι οδοιπόροι,  δρόσισε τους  αγωγιάτες της ζωής. Το ρεμπέτικο, είτε έτσι, είτε αλλιώς,  σαν συγκεκριμένο είδος τραγουδιού, αποτελεί σημαντικό μέρος της ιστορίας του λαϊκού μας τραγουδιού, αλλά και της μουσικής μας παράδοσης.

    Χαρακτηριστικό των μεγάλων δημιουργών, εκτός από το καθαυτό έργο τους, είναι και το άνοιγμα καινούργιων δρόμων στην τέχνη. Ο Β. Τσιτσάνης και ο Μάρκος Βαμβακάρης ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Πάνω στους δρόμους που αυτοί χάραξαν, γράφτηκαν  σημαντικά λαϊκά μουσικά έργα. (Μ.  Θεοδωράκης, Μ. Χατζηδάκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος,  Άκης Πάνου κ.ά.), μέσα από τα οποία πέρασαν  στο λαό, τα έργα  των μεγάλων Ελλήνων ποιητών του 20ου αιώνα και όχι μόνο. 

   Luthier School:    Ενώ σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες η πολιτεία δείχνει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μελέτη του ρεμπέτικου τραγουδιού στην χώρα μας η μελέτη, έρευνα, καταγραφή της ρεμπέτικης ιστορίας, του λαϊκού πολιτισμού, των ηχητικών ντοκουμέντων, γίνεται από ελάχιστους ιδιώτες ερευνητές όπως,  ο αείμνηστος Ηλίας Πετρόπουλος, Κώστας  Χατζηδουλής, Παναγιώτης Κουνάδης.  Είμαστε λίγο φωτοσβέστες ή μου φαίνεται; 

   Θ.Ι:  Δε λες πάλι καλά. Πολλές φορές,  κατά την διάρκεια της δημιουργίας και κατοχύρωσης  του, το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι όχι μόνο δεν υποστηρίχθηκε, αλλά όπως είναι γνωστό διώχθηκε  με  πάρα πολλούς τρόπους (λογοκρισία, απαγόρευση διαφήμισης του από το ραδιόφωνο, κλπ.)  έως και  με απαγόρευσή του (Μεταξάς -Χούντα). 

    Η γενίκευση που κάνεις (είμαστε λίγο φωτοσβέστες;) δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνική μας πραγματικότητα. Δεν μπορεί  ο ελληνικός λαός, προ πάντων σήμερα, να δεχτεί  τις  μεθοδεύσεις,  ( κυβέρνησης και  ΜΜΕ)  διάχυσης των αθλιοτήτων της τάξης των εκμεταλλευτών, σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. 

   Στο λαό επιβάλλεται μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους, και στην τέχνη,  η πολιτική της κυρίαρχης τάξης.  Η ελληνική κοινωνία είναι ταξική. Που σημαίνει χωρισμένη σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Η αστική τάξη αντιμετώπισε ιστορικά, εκτός από την πρώτη περίοδο εμφάνισής της, όπως ήταν «φυσικό» εχθρικά την τέχνη, γιατί γνωρίζει ότι η τέχνη δεν είναι μόνο αντικείμενο αισθητικής απόλαυσης και ψυχαγωγίας, όπως υποκριτικά θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε, αλλά μέσο γνώσης της ζωής, μέσο αποκάλυψης της βαθύτερης ουσίας της και κατά συνέπεια, όπως είχε πει  ο Γιάννης Ρίτσος  «… ένας οδηγός μάχης κι ευτυχίας, ένα όπλο στα χέρια του λαϊκού αγωνιστή και μια σημαία στα χέρια της Ελευθερίας», δηλαδή  ένα «εργαλείο» στα χέρια του λαού για την ανατροπή της. Έχει λοιπόν βάση η εχθρότητα της αστικής τάξης προς την τέχνη. Αλλά και όλη την ευθύνη για την υποβάθμισή της. 

   Luthier School:    Τι θα συμβούλευες τους αναγνώστες του ιστολογίου μου σχετικά με την τέχνη; Η τέχνη τελικά μπορεί να σταθεί αρωγός στην διατήρηση της ταυτότητας του λαού μας, τα έργα της μπορούν να μιλήσουν ξανά στην ψυχή του Έλληνα;

   Θ.Ι: Η τέχνη είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Η προσέγγιση της τέχνης όπως και με άλλα παρόμοια   ζητήματα πρέπει να γίνεται μέσω της γνώσης.   Το ερώτημα νομίζω, που έχει σημασία είναι: Τι είναι η τέχνη και ποιος ο ρόλος της στην κοινωνική εξέλιξη;   

    Ξεπερνώντας την εκχυδαϊσμένη αντίληψη ότι η τέχνη είναι ένα μέσο διασκέδασης ή φυγής από την πραγματικότητα η ακόμα μόνο αισθητικής απόλαυσης  και  ψυχαγωγίας,  θα έλεγα ότι σε πρώτη ανάγνωση, τέχνη είναι η αναγωγή των ανθρώπινων συναισθημάτων σ’ ένα σύστημα αισθητικών μορφών. Ένα μέσο για τη μετάδοση των ατομικών συναισθημάτων, στο κοινωνικό σύνολο. Δηλαδή το μέσο με το οποίο ο καλλιτέχνης μεταδίδει, «κοινωνικοποιεί» τα συναισθήματά του, τη συγκινησιακή του φόρτιση.

   Η τέχνη όμως έχει βαθύτερη σημασία. Και για να αντιληφθεί κανείς την βαθύτερη ουσία της τέχνης δεν αρκεί μόνο η γνώση, πρέπει και να το θέλει. Έχει να κάνει και με τη θέση που παίρνει  απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, η τέχνη αποτελεί τμήμα του εποικοδομήματος, είναι μορφή κοινωνικής συνείδησης και αντανακλά τις οικονομικές (παραγωγικές σχέσεις) και κοινωνικές πραγματικότητες που συγκροτούν τη βάση. Και αφού η σχέση βάσης - εποικοδομήματος είναι διαλεκτική και αμφίδρομη, με τη σειρά της και η τέχνη, όπως σου είπα,  μπορεί να επιδράσει στις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις, εκφράζοντας ιδέες και διαμορφώνοντας συνειδήσεις.

   Όχι λοιπόν η τέχνη έτσι γενικά και αόριστα, αλλά η τέχνη ως μορφή κοινωνικής συνείδησης. Κατά συνέπεια η λαϊκή, η στρατευμένη στο πλευρό του λαού, δηλαδή η τέχνη που εκφράζει τις αντιλήψεις και τους πόθους του λαού για μια καλύτερη ζωή, μπορεί να σταθεί αρωγός, όχι μόνο στην διατήρηση της ταυτότητας του λαού μας, αλλά στον αγώνα της εργατικής τάξης, των εργαζόμενων,  για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τον καπιταλισμό. Για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.   

   Luthier School:   Θοδωρή σε ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσες, για να μας πεις κάποια πράγματα, για ένα μεγάλο ρεμπέτη της Σμύρνης, για την τέχνη γενικότερα,   που ελπίζω να γίνουν εφαλτήριο για μια πιο ενδελεχή έρευνα επί αυτών των θεμάτων.


   Θ.Ι: Και εγώ σε ευχαριστώ ,και σου εύχομαι καλή συνέχεια!






12 σχόλια:

  1. Καλό σου βράδυ φίλε.Είπα να περάσω μια βόλτα και έπεσα επάνω σε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση που με εντυπωσίασε και με γοήτευσε.
    Ταξίδεψα μαζί με τον κ.Ισιδώρου στο βάθος του χρόνου και στις αλησμόνητες Πατρίδες γιατί και η δική μου οικογένεια έχει τις ρίζες της στην
    Μ.Ασία.Είναι αλήθεια δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα και να είσαι καλά που μας γνωρίζεις πτυχές του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού.
    Με εντυπωσίασε όμως πολύ ευχάριστα η τοποθέτηση του κ.Ισιδώρου.Τοποθέτηση με τεκμηριωμένες απόψεις που ερμηνεύουν και την σημερινή πραγματικότητα.
    Για να σε ανταμείψω και να σου ανταποδώσω ,σε αυτήν την μπλοκότσαρκα μπήκα σε ένα blog που νομίζω θα σε ενδιαφέρει πολύ ρίξε μια ματιά εδώ και τα λέμε.
    http://artekran.blogspot.com/
    Α ναι και καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά φίλη μου, μακάρι να μπορέσουμε να βρούμε και άλλες πληροφορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα!
    Σε εντόπισα μέσα σε φιλικά blogs (όπως η ΒΒ) και διαπιστώνω πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό ιστολόγιο, επαγγελματικών προδιαγραφών!
    Αν και θεματικό, εγώ παραμένω γιατί με γοητεύει η τέχνη σου και το ρεμπέτικο τραγούδι που υπηρετεί, ακούω τους μεγάλους μας συνθέτες και περιμένω τα... άλλα μυστήρια!

    Διάβασα τη συνέντευξή σου και τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και ενημερωτική! Έχοντας ένα "κόλλημα" με την ιστορία, κόλλησα με τη σειρά μου στα λόγια σου: "να θυμόμαστε όλοι μας τι έχουμε περάσει σαν λαός, για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με πείσμα και δύναμη την κάθε δυσκολία που προκύπτει στην καθημερινότητα μας!" τα οποία και προσυπογράφω.

    Καλή συνέχεια! Θα τα λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ενδιαφέρουσα η συνέντευξη! Προσθέτει γνώση σχετικά με τη ρεμπέτικη ιστορία. Ελπίζουμε όσοι ασχολούνται με το θέμα να βρουν κι άλλες πληροφορίες!

    Σας ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες που μου δώσατε σχετικά με τις κλίμακες του μπαγλαμά!
    Καλή συνέχεια!
    Τζέσσυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλώς όρισες Φίλε Πορτιάτη...τα μυστήρια έρχονται και θα είναι πολλά και ενδιαφέροντα,θα τα λέμε λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλη Τζέσσυ ελπίζω οι πληροφορίες που σου έδωσα να σε βοήθησαν, να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε φοβερό post! Διδακτικό και ταξιδιάρικο. Ταξίδι στον χρόνο, ταξίδι σε άγνωστες για εμάς εποχές... Απλά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ γι αυτήν την υπέροχη ιδέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλως βρεθηκαμε λοιπον...

    με τιμα η παρουσα σας στο δικο μου μπλογκ.. σας ευχομαι καλη παραμονη και καλη διασκεδαση... στην blogo γειτονια μου.. πρωτο μας μελημα ειναι η διασκεδαση..

    ομολογω πως χαθηκα με την συνεντευξη σε μια αλλη εποχη...

    μου αρεσει και το ρεμπετικο ...

    και ανυπομονω και εγω για τα υπολοιπα μυστηρια..

    καλη συνεχειααααααααααααα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλώς την!!! Να είσαι καλά φίλη μου και εμένα με τιμά η παρουσία σου..τα λέμε:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ενα πολυ ομορφο ταξιδι στις χαμενες πατριδες του τοτε,που με κανει να θυμαμε περισσοτερο τις χαμενες πατριδες της ψυχης μας του σημερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Memories of the innocent age να είσαι καλά φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε τα σχόλια σας,τις απόψεις σας,τις παρατηρήσεις σας, ακόμη και ενδεχόμενες απορίες ή ερωτήσεις σας,είναι χαρά μου να σας απαντήσω!Απαντώ πάντα σε κάθε νέα μου ανάρτηση!